-                                           خودمانی بگوییم: دلم برای «واشه دورنی» تنگ شده است.

                        - «مَشهَدی خدا قووت بده»

     -  «پرشوی حسن جان، کا ده آی؟»

                  -  «پلنگا ده» 

حتی برای خستگیهایش بی‌تاب شده‌ام. یکی مرا به پیاله‌ای «تلیت» دعوت کند. تشنه‌ام. هوس چایی واشه‌جار کرده‌ام. داس و «درای» کودکی‌ام کجاست؟ کفش کودکی‌ام را پیدا کنید. بخدا دیگر خسته نیستم و قول می‌دهم صبح علی الطلوع حتی زودتر از پسران مشهدی فلانی بلندشوم و پالان خر را بگذارم  و «امانَه» یا کوله‌بار را بردارم و بروم. قول میدهم دیگر «کسیه‌ماست» را فراموش نکنم و بروم از چشمه برایتان آب بیاورم چایی بگذارم. بخدا قول میدهم «شو آخر» را خودم درو کنم. باور کنید هوس یکبار بستن «تنگ» و کشیدن «سرتنگ» به سرم زده است. این بار فقط میخواهم به بار کج خودم سنگ بزنم، دیگر قول میدهم بار راست و درست حسن (بچه همسایه‌مان) را خراب نکنم. آن دفعه شیطان گولم زد، باور کنید آن روز خودم هم کمی ناراحت شدم که بار حسن خراب شد و من کمکش نکردم و «درزه بار» خودم را برداشتم و رفتم تا زودتر از حسن بخانه برسم. چگونه بگویم چند سالست درگز ندیده ام، دلم برای موسیقی درگز کوسسن مشهدی تنگ شده است. مرا یکبار هم شده به «هنگام» تان ببرید. من اینجا دلم پوسید. سالهاست «چکوش سندان» ندیده‌ام، دیگر به یاد ندارم چرا باید «درا سونه سگ» را قبل از تیز کردن  آب بزنم، باور کنید نمیدام «کونه لا» را اول به بار می‌بندند یا «کونه لا آگرد» را. من  الان چندین سال است «های های، آهه» نگفته ام، چند سال است «رده» نداده‌ام. آخر نمیدانید چه کیفی دارد وقتی غروب اخرین «درز» را به بار «درزه‌بار» میبندی و راهی خانه میشوی و در راه به همه «خدا قوت با» بگویی: «خدا قووت بده مشهدی»، «پرشوی».

مرا با «درزه بارتان» دوباره آشتی بدهید.

«هنگام» درزه بار

دوستان، عزیزان، «درزه بارچیان» قدیم و بزرگان جدید!

بیایید کمی از درزه بار بگویـیم، هر چه میدانیم، خواهشمند است وقتی میخوانید مطلب را حتما نظرتان را بنویسید درباره مسایل زیر، حتما از مسایل زیر یک موردی  نظر شما را جلب خواهد کرد، خودمانی باشید نترسید، تن به کلمه بسپارید: «شمه ناجه یان و اشتن خاطره یان باجَه»:

    1-    چه کسی از شما اصلا درزه بار نکرده است (البته باید به او گفت خیلی «خسه بخت» است)؟

     2-    انواع درزه بار از نظر تعداد درز چند نوع  است؟

         3-    «درزه‌‌بارچی» چه وسایلی معمولا به همراه دارد؟

      4-    درزه بار کردن چه خطراتی دارد و شما تا حالا کدام خطرش را تجربه کرده‌اید.

     5-    دورترین مسیری  که از انجا درزه بار کرده‌اید، کجاست؟

     6-    آخرین باری که خر دیگران را قرض گرفته‌اید و درزه بار کرده‌اید چند سال قبل بود؟

    7-    چه خاطره ای از درزه بار کردن خودتان و دیگران دارید؟

شعر درزه بارچی (ج. سبزعلیپور)

دانلود قطعه

 درزه بــــارم وارده دِدِه،  بــَـره آکه مرا          نانه و شته‌سَر  پگی با، بـــــاره آکه مرا

چنده بشـــوم اَورازه بام، کَنه خَر راه نشو          مَرده لاون کره خانَی طیله یان  کُو دَشو

چَنده پِــــرانجم لافنده، پاره بیــََـه دَسم          بلف دده از بی بشوم، خرده نان آرسم

ام ای گـــره آمِــندَه را، خیلی ارهِ م دَرَند          کَفاینه ملله امه زا،  چـــمن بارش برند.

راسسی دده ام ای گره، بارم اشتن آوسس          اَ باره سرتنگه فقط ای کَمیم شل دوس

اَجانه بات مغـــریبه را،  مرا گالش خــره         ام گالشم شندره دِه،  چمن پایان بره

ام ای گره بشوم بارم، اگاه شیش بــار مانه       صبا ایله خر اگیرم، واشه کار تمانه

آخ ته نزانی شیه را، چــــزنم خر پـِـخت        خالیانه زغـــه بره، حَسنه خر بخت

حسن باره بن جیشه و، چه دومش دس دکرد      چهار نفری اَ بارمان، زور نه راس آکرد

                    شعر تاتی: منظومه پلنگاه از جهاندوست سبزعلیپور

این شعر بخشی از منظومه بلندی است به نام پلنگاه  که شکل کاملش در آینده - اگر خدا بخواهد - به صورت چاپی منتشر خواهد شد. بیت اول آن چنین است: